DEN EIMAI KALA - I AM NOT GOOD ( lyrics translation)

Music: Vasilis Gavrilidis

Words: Eleni Giannatsoulia

Nikos Economopoulos

Album "Doro Gia Sena" (2010)



If you have a reason to come back

With your body and eyes bathed in light

I will never ask you about

Things you had somewhere else.



What a night with these

Dark deep

Waves around me!

You pass the road

And you stop me

To know how I am



I'm not good , not at all

Though there is no pain

I'm not good in the morning

Looking at four walls



I'm not good , not at all

I am dying with my memories

I am at home, in the place you know

And I am waiting for you



If you had a reason to look at the moon

You would have come here long ago

But you do not want to again raise this weight

That’s why you are somewhere else.





Αν είχες λόγους εδώ να γυρίσεις

σώμα και μάτια λουσμένα στο φως

δε θα ζητούσα ποτέ απαντήσεις

όλα θα ήταν αλλιώς



Τι νύχτα κι αυτή

σκοτάδι βαθύ

κύματα γύρω μου είναι

Το δρόμο περνάς

και με σταματάς

θέλεις να μάθεις πώς είμαι



Δεν είμαι καλά καθόλου καλά

όσο δεν παίρνει πονάω

Δεν είμαι καλά ως το πρωί

τέσσερις τοίχους κοιτάω



Δεν είμαι καλά καθόλου καλά

με αναμνήσεις πεθαίνω

στο σπίτι που ήξερες μένω

και σε περιμένω



Αν είχες λόγους να δούμε φεγγάρι

θα είχες έρθει εδώ προ πολλού

μα δε σηκώνεις τα ίδια τα βάρη

γι΄αυτό και είσαι αλλού

Ο Νίκος Οικονομόπουλος στη Σκηνή - ορισμένες ενδείξεις για την επιτυχία αίνιγμα.

Λίγο περισσότερο από τέσσερα χρόνια πριν, ένα νέο αστέρι με το όνομα Νίκος Οικονομόπουλος εισβάλλει στην ελληνική μουσική σκηνή. Συχνά ένα τόσο απροσδόκητο ξεκίνημα τελειώνει πολύ γρήγορα, γιατί η show biz επιδιώκει να εντυπωσιάζει και θέλει συχνά κάποια νέα ονόματα.

Αλλά αυτό δεν έγινε στην περίπτωση του Νίκου. Η αυξανόμενη επιτυχία του έχει εκπλήξει πολλούς και καταστρέφει τις κοντόφθαλμες προβλέψεις των απαισιόδοξων. Το τέταρτο CD του ("Δώρο για σένα", Minos EMI, 2010) έγινε διπλά πλατινένιο μέσα στον πρώτο κιόλας μήνα πωλήσεων και στις ζωντανές του εμφανίσεις τα εισιτήρια πάντα εξαντλούνται. Αυτό λέει πολλά για τον Νίκο Οικονομόπουλο ως καλλιτέχνη και τον Νίκο Οικονομόπουλο ως άνθρωπο.
Γιατί συνέβη αυτό; Τι είναι αυτό που κάνει τον Νίκο τον πιο αγαπητό και εμπορικά επιτυχημένο λαϊκό τραγουδιστή της νέας γενιάς;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι: οι πιο σημαντικοί από αυτούς σχετίζονται με τις καλλιεργημένες δεξιότητες του Νίκου ως καλλιτέχνη. Χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες σχετικά με το ποια είναι η ουσία της καλλιτεχνικής επιδεξιότητας, θα δούμε μερικά παραδείγματα από ζωντανές εμφανίσεις του για να ανακαλύψετε πώς εκδηλώνονται αυτές οι ανεπτυγμένες ικανότητες. Αλλά αρχικά επιτρέψτε μου να πω πως το γεγονός ότι αυτός ο καλλιτέχνης συνεχίζει τις εμφανίσεις του χωρίς διακοπή, για πολύ καιρό, λέει ήδη πολλά.

Πιστεύω, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, ότι η εκπληκτική αντοχή που επέδειξε ο Νίκος είναι ένα πλεονέκτημα που προέκυψε από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, που δεν ήταν εύκολα. Κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων του, όταν απαντά σε ερωτήσεις σχετικά με το παρελθόν του, ο Νίκος αρκετά συχνά αναφέρει ότι, όταν ήταν μικρότερος, εργαζόταν σκληρά ενώ παράλληλα δούλευε και στο ψαράδικο, μια οικογενειακή επιχείρηση. Γνωρίζουμε επίσης ότι ήταν ένας πολλά υποσχόμενος ποδοσφαιριστής. Και εδώ είναι το κλειδί - ο Νίκος είναι ένας σωματικά δυνατός άνθρωπος. Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω ότι ο Enrico Caruso, όταν ήταν ένα νεαρό αγόρι, δούλευε στο λιμάνι βοηθώντας τον πατέρα του και αργότερα έλεγε ότι αυτή η σωματική δουλειά έκανε το μεγάλο τενόρο αρκετά ισχυρό ώστε να αντέξει το επάγγελμα του τραγουδιστή.

Το είδος της λαϊκής μουσικής, στο οποίο ο Νίκος είναι αφιερωμένος, απαιτεί από τους καλλιτέχνες την ικανότητα να εμφανίζονται ζωντανά τακτικά. Υπάρχει ένας κανόνας στα "λαϊκά", να μη χρησιμοποιείται playback, κάτι που χρησιμοποιείται συχνά στην ποπ μουσική. Μερικές φορές ο Νίκος τραγουδάει σε ζωντανές εμφανίσεις έξι ή ακόμη και επτά φορές την εβδομάδα, όπως συνέβη μετά τα Χριστούγεννα του 2010, όταν κατάφερε να κάνει τρεις συναυλίες στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια μεταξύ των τακτικών εμφανίσεων του στο «Fix». [Τραγούδησε στο "Fix" στις 23, 24 και 25 Δεκεμβρίου, είχε ένα μονοήμερο διάλειμμα και στη συνέχεια, στις 27, 28 και 29 έκανε εμφανίσεις στην Κύπρο. Αμέσως μετά την Κύπρο, χωρίς διάλειμμα, συνέχισε τις εμφανίσεις του στο "Fix" στις 30, 31 και 1].

Και κάθε φορά ο Νίκος τραγούδησε άριστα, φέρνοντας το κοινό σε μια κατάσταση έκστασης! Αυτή η σταθερή ποιότητα των εμφανίσεων του είναι ο πιο ακριβής δείκτης του υψηλού επιπέδου του επαγγελματισμού του.

Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα: γιατί το ακροατήριο χάνει κυριολεκτικά τον έλεγχο κατά τη διάρκεια των εμφανίσεών αυτού του τραγουδιστή; Τι κάνει τον κόσμο να γεμίζει τις αίθουσες όπου εμφανίζεται και να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα τρέλας όπου τραγουδάει;

Θα μπορούσα να αναφέρω διάφορα στοιχεία: τη φωνή, τη σκηνική παρουσία, την καλλιτεχνική γοητεία και το γούστο σε όλα, συμπεριλαμβανομένης και της επιλογής του ρεπερτορίου του. Μόλις μερικά παραδείγματα μπορούν να αποδείξουν πώς όλες αυτές οι δεξιότητες λειτουργούν στις παραστάσεις του Νίκου.




Ας ξεκινήσουμε με το "ΑΚΟΥΣΑ" - τον τρόπο με τον οποίο εμφανίστηκε στο Μonte Caputo, στη Λεμεσό της Κύπρου, την 1η Οκτωβρίου 2010 [link: http://www.youtube.com/watch?v=P8hPsaRVv78].
Το ζεϊμπέκικο του Χρυσοβέργη και του Γιατρά είχε κύριο ρόλο ως το τραγούδι έναρξης σε όλες τις εμφανίσεις του Νίκου τον περασμένο χρόνο. Μπαίνοντας στη σκήνη του Monte Caputo, στην Κύπρο, ο τραγουδιστής φαίνεται γεμάτος ενέργεια προερχόμενη απ΄τη μουσική αυτού του τραγουδιού. Ο Νίκος κινείται γρήγορα και με ακρίβεια, ακτινοβολώντας την ευχαρίστηση που νιώθει κάθε φορά που συναντά το κοινό του. Η φωνή του σαν εορταστικό σάλπισμα προσφέρει μια αίσθηση γιορτής στις καρδιές του κόσμου που γεμίζει την τεράστια αίθουσα.
Η ποιότητα του ήχου ποτέ δεν αλλοιώνεται, στο συγκεκριμένο τραγούδι λάμπει σαν τρομπέτα. Οι ψηλές νότες είναι ελαφρώς διακοσμημένες δημιουργώντας στους ακροατές κάτι σαν μια αίσθηση μέθης. Η ομαλότητα της φώνης, η οποία είναι αποτέλεσμα της εξαιρετικής φυσικής υποστήριξης του ήχου, δίνει στο κοινό μια αίσθηση άνεσης, και ως αποτέλεσμα, την επιθυμία να ακούει όλο και περισσότερο...Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η μαγική επαφή μεταξύ του τραγουδιστή και του ακροατή αρχίζει να λειτουργεί..

Το τραγούδι ''Δώρο για σένα'', το οποίο έγινε κορυφαία επιτυχία του πολυπλατινένιου CD με τον ίδιο τίτλο, κατέχει ήδη την ισχυρότερη θέση στο ρεπερτόριο του Νίκου επί σκηνής και η ερμηνεία του συνεχώς εξελίσσεται. Μπορούμε να πούμε ότι κάθε φορά που ο Νίκος ερμηνεύει αυτό το τραγούδι προσθέτει νέες λεπτομέρειες σε αυτό. Οι στίχοι της Ελένης Γιαννατσούλια και η μουσική του Βασίλη Γαβριηλίδη, του δίνουν την ευκαιρία να δείξει πώς μια λυρική μπαλάντα εξελίσσεται σε ένα δράμα. Αρχικά, βεβαίως, ο Νίκος χρησιμοποιεί εδώ μερικά διαφορετικά χρώματα στη φωνή του, από πολύ τρυφερή και ζεστή στην αρχή σε δυνατή και λαμπερή στα ρεφρέν.

Επιπλέον, ο ακριβής τόνος βοηθά τον Νίκο να πετύχει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα, στο ρεφρέν η φωνή του εκτοξεύεται στην κορυφαία νότα επανειλημμένα και μπαίνει σ' αυτήν με εξαιρετική ακρίβεια. Αυτό πραγματικά ακούγεται σαν μαγικό ξόρκι και κάνει το θέμα του τραγουδιού απλά αξέχαστο. Από νωρίς ήδη, στις αρχές του Δεκέμβρη του 2010 το τραγούδι έγινε ευρέως γνωστό και από τότε το κοινό στις εμφανίσεις του τραγουδά το ρεφρέν. Ο Νίκος δίνει το δεύτερο ρεφρέν στο κοινό, μερικές φορές τραγουδώντας μαζί και σε αλλές περιπτώσεις αυτοσχεδιάζοντας τις δικές του αρμονίες θεσπέσιας ομορφιάς. Το τελευταίο ρεφρέν (το οποίο είναι στη πραγματικότητα το κλείσιμο του τραγουδιού) ο Νίκος το αφήνει για τον εαυτό του, αυτοσχεδιάζοντας κάθε φορά μια μοναδική κλίμακα, φτάνοντας πάντα στην ψηλότερη νότα με διαφορετικό τρόπο.




Ας πάμε σε ένα άλλο τραγούδι από τον νέο δίσκο το οποίο έχει επίσης εδραιωθεί σταθερά στο ρεπερτόριο του Νίκου-'' Άλλα μου τάξανε''(μουσική:Μαρίτα Ρόσση, στίχοι: Πάνος Φαλάρας). Αυτή η δραματική μπαλάντα φέρει χαρακτηριστικά της βιογραφίας του Νίκου, και μέχρι ενός σημείου είναι η εξομολόγηση του τραγουδιστή. Τα συναρπαστικά λόγια και ο αυξανόμενος κυματισμός της μελωδίας είναι ένα επικίνδυνο πεδίο που μπορεί να οδηγήσει μερικούς καλλιτέχνες σε υπερβολικό πάθος και συναισθηματισμό. Για τον Νίκο Οικονομόπουλο δεν είναι έτσι ακόμα. Υπάρχει ένα γνώρισμα στον χαρακτήρα αυτού του τραγουδιστή το οποίο είναι έκδηλο ακόμη και στις συνεντεύξεις του. Του αρέσει να αφήνει χώρο στη φαντασία του ακροατή και ποτέ δεν εξωτερικεύει αυτά που έχει μέσα του. Στην περίπτωση μας, δεν κάνει θεατρικές παρεμβάσεις όπως είναι οι ψίθυροι και οι κραυγές, αλλά από μόνη της η φωνή του χαρίζει ένα ξεχωριστό χρώμα χωρίς να κάνει απότομες αλλαγές. Έτσι, ο Νίκος επιτυγχάνει ένα καταπληκτικό εκφραστικό αποτέλεσμα στην παρουσίαση του τραγουδιού.. Τα πάντα σ' αυτό έχουν δημιουργηθεί με σκοπό να κρατάει τα συναισθήματα και παράλληλα να φανερώνει την εσωτερική δύναμη. Ο Νίκος δημιουργεί αυτό το αποτέλεσμα περιορίζοντας ο ίδιος τον υπερεμπλουτισμό των ψηλών νοτών και χρησιμοποιώντας την ικανότητα του να διατηρεί μεγάλης διάρκειας ήχους. Μέσα από αυτές τις νότες, που απαιτούν βαθιά αναπνοή, το κοινό αισθάνεται τη φυσική δύναμη του τραγουδιστή και ενστικτωδώς ο ακροατής αρχίζει να πιστεύει σε αυτά που τραγουδά ο καλλιτέχνης.

Τα τραγούδια όπως το ''Σημιώσατε διπλό'' [http://www.youtube.com/watch?v=PYZkB0lniZE] του Νίκου Βαξαβανέλη και του Παναγιώτη Μπρακούλια (από τον νέο δίσκο) ή το πασίγνωστο ''Πριγγιπέσσα'' του Σωκράτη Μάλαμα [http://www.youtube.com/watch?v=UiRT_YvFK8w], ερμηνευμένα από το Νίκο εκστασιάζουν το κοινό με τον ρυθμό, ο οποίος δεν παρέχεται μόνο από την ορχήστρα, αλλά υπάρχει και στην ίδια τη φωνή του.

Εννοώ ότι η ποιότητα του ήχου θύμιζει ένα από τα κρουστά όργανα με όλα αυτά τα αστραφτερά κύμβαλα και τρίγωνα που εμφανίζονται εδώ και είναι στην κορυφή των καθαρών και μελωδικών σχημάτων. Εύκολα με την κίνησή του πάνω σε όλη την σκηνή και διεγύροντας τον ενθουσιασμό των ανθρώπων με τις ρυθμικές κινήσεις των χεριών, ο Νίκος καταφέρνει να κερδίσει σταθερά το κοινό.

Η ικανότητα να αντικατοπτρίζει τους ήχους των συνοδευτικών οργάνων μέσα στη φωνή του είναι ακόμη ένα μοναδικό προνόμιο του Νίκου Οικονομόπουλου. Χάρη σε αυτό, ο τραγουδιστής ταιριάζει πάντα εξαιρετικά το στύλ του μουσικού κομματιού. Να γιατί οι διασκευές των τραγουδιών προσελκύουν ακόμη και αυτούς που προτιμούν τους γνήσιους ερμηνευτές τους.

Ας δούμε το τρόπο με τον οποίο ο Νίκος επιδεικνύει αυτό το στυλ στην ερμηνεία του τραγουδιού ''Lane Moje'' του Zeljiko Joksimovic(Σερβία) [http://www.youtube.com/watch?v=NRULsb3i5Ro], που έκανε πρόσφατα. Το κύριο χαρακτηριστικό του τραγουδιού, το οποίο πήρε τη δεύτερη θέση στο διαγωνισμό της Eurovision το 2004, είναι ο παραδοσιακός ήχος της υπόκρουσης. Το σόλο φλάουτο - στην πραγματικότητα είναι τούρκικο φλάουτο (Νey)- δημιουργεί μια εικόνα τρυφερής μελαγχολίας, η οποία αντικατοπτρίζεται εξαιρετικά στην ερμηνεία του τραγουδιού από τον Νίκο. Το χρώμα της φωνής του αντανακλά ως ένα βαθμό τον τόνο του φλάουτου, προσδίδοντας του όμως έναν πιο ζεστό και λαμπερό ήχο. Αυτή η μοναδική ιδιότητα της φωνής του υπάρχει σε κάθε ήχο ερμηνευμένο από τον Νίκο, όπως έχουμε επανειλλημένα αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα. Με τη βαθμιαία εξύψωση της μελωδίας στην ανώτερη κλίμακα, η φωνή του τραγουδιστή δέχεται με ένα φυσικό τρόπο κάποιες δραματικές επιρροές, απόλυτα ταιριαστές για το αποκορύφωμα.

Όλα οφείλονται στο στυλ, την εκφραστικότητα και την ανεξήγητη ομορφιά της φωνής - από την πιο ψηλή μέχρι την πιο χαμηλή της έκταση. Ο Νίκος τραγουδάει το "Lane Moje" στα Σέρβικα, το οποίο είναι, φυσικά, ένα κομμάτι του εθνικού-παραδοσιακού στυλ. Και, παρεμπιπτόντως, η ξένη γλώσσα δε δημιουργεί πρόβλημα στους Έλληνες ακροατές στο να εκτιμήσουν το τραγούδι, αντιθέτως, το υποδέχονται με τεράστιο ενθουσιασμό. Πιστεύω ότι στην αντίθετη περίπτωση, εάν ο Νίκος έπρεπε να τραγουδήσει Ελληνικά "λαϊκά" τραγούδια για ξένο κοινό, και πάλι η γλώσσα δεν θα ήταν πρόβλημα. Το πραγματικό μουσικό ταλέντο μπορεί να σπάσει τα τείχη της έλλειψης κατανόησης επιτρέποντας στην ερμηνεία του τραγουδιστή, την προσωπικότητά του αλλά και το συναίσθημα που βγάζει πάνω στη σκηνή να «μιλήσουν» τη γλώσσα του ακροατή.

Η ελληνική γλώσσα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του "λαϊκού" ύφους και το ρεπερτόριο του Νίκου είναι εξαιρετικό και έτοιμο για εξαγωγή, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως τα Ναπολιτάνικα τραγούδια, που είναι ευπρόσδεκτα σε παγκόσμια κλίμακα και είναι τραγουδισμένα στην παραδοσιακή τους διάλεκτο.

Είναι αδύνατον μέσα στα στενά πλαίσια ενός άρθρου, να δωθεί μια πλήρης ανάλυση της συνεχούς δημιουργικής ανόδου που ο Νίκος δείχνει τον τελευταίο καιρό. Αλλά το γεγονός ότι ο σούπερ δημοφιλής νεαρός τραγουδιστής δεν σταματά εκεί, αλλά κινείται σταθερά για την βελτίωση των δεξιοτήτων του, είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο Νίκος είπε: "Θα γελάσετε, αλλά εγώ αισθάνομαι ότι δεν έχω κάνει τίποτα ακόμα από αυτά που έχω στο μυαλό μου."

Μετριόφρων και απαιτητικός από τον εαυτό του, ο Νίκος έχει αποκτήσει τη φήμη ότι είναι εργασιομανής και τελειομανής. Αλλά η μουσική δεν έχει όρια στην επαγγελματική ανάπτυξη. Πολλοί νέοι και εξελισσόμενοι καλλιτέχνες αγαπήθηκαν από το κοινό σε όλο τον κόσμο χωρίς να είναι στην κορυφή του επαγγελματισμού. Έτσι, ένα τόσο μεγάλο δώρο, όπως αυτό που διαθέτει ο Νίκος είναι πανέτοιμο να εισαχθεί σε άλλες χώρες. Η εμπειρία στην Κύπρο απέδειξε ότι η επιτυχία του στο εξωτερικό θα μπορούσε να είναι συντριπτική.

Ας ελπίσουμε ότι, στο εγγύς μέλλον, η φωνή και η καλλιτεχνική προσωπικότητα του Νίκου θα φέρει χαρά σε ανθρώπους που ζουν έξω από την Ελλάδα, γιατί το ιδιαίτερο ταλέντο του και η προσωπικότητα του είναι πάρα πολύ σπουδαία για να περιοριστούν μέσα σε τεχνητά σύνορα - αυτός ανήκει τώρα σε όλο τον κόσμο.



Guido d'Arezzo



Translated by Eirini Eusebi and Vaso Poimenidou

English editing: Theo Simeonidis

Greek editing: Eirini Eusebi

Nikos Economopoulos on Stage – some clues to the success enigma

Just little more than four years ago, a new star named Nikos Economopoulos burst onto the Greek music scene. Often such an unexpected rise ends pretty quickly, because show business lives by sensation and regularly wants some new names.

But this is not the case with Nikos. His growing success has surprised many and destroys the short-sighted forecasts of the pessimists. His fourth album {"Doro Gia Sena", Minos -EMI, 2010)went double-platinum within the first month of sales and his live performances are always sold out. That says a lot about Nikos Economopoulos the artist and Nikos Economopoulos the person.

Why has this happened? What makes Nikos the most loved and commercially successful laika singer of the new generation?

There are many reasons: the most important of them are related to the growing skills of Nikos as an artist. Without going into detail about what is the essence of artistic craftsmanship, we will look at some examples of his live performances to find out how these skills are manifested. But first let me say that the mere fact that this artist has continued to perform without a break over many seasons already speaks a lot.

I believe, though it might sound strange, that the amazing stamina displayed by Nikos is a benefit which derived from the early years of his life, which were not easy. During his interviews, when responding to questions about his past, Nikos quite often says that in his younger age he was working hard while being involved in the family fishing business. We also know that he was a promising football player. And here is the key – Nikos is a physically strong person. Let me remind us that Enrico Caruso, as a young boy, worked at the sea port helping his father and later the great tenor was to say that this physical job made him strong enough to endure the profession of singer.

The genre of laika music, to which Nikos is dedicated, demands from its artists the ability to perform live regularly. There is a rule in “laika” to not use the lip synching that is widespread in pop music. Sometimes Nikos sings live six or even seven gigs a week, as happened after Christmas 2010, when he managed to perform three concerts in Cyprus during the interval between his regular gigs at “Fix”. [He performed at “Fix” on 23rd, 24th and 25th December, had a one-day break, then on 27th, 28th and 29th he performed in Cyrpus. Then straight after Cyprus, without a break, he again performed at “Fix” on the 30th and 31st of December and 1st of January”].

And each time Nikos sang excellently, bringing the audience to a state of ecstatic rapture! This stability of the quality of his performances is the most critical indicator of a high level of professionalism.

Still, the question arises: why does the audience literally lose control during this singer’s performances? What makes people to fill up the halls where he performs and create an atmosphere of madness wherever he sings?

I would name several components: the voice, stage persona, artistic charm and taste in everything, including the repertoire choice. Just a few examples can help illustrate how all these qualities work in Nikos’ performances.

Let’s start with “Akousa” – the way it was performed in Monte Caputo, Limassol, Cyprus, on 1 October 2010 [link : http://www.youtube.com/watch?v=P8hPsaRVv78].

This zembekiko by Chrisovergis and Giatras has featured as the opening song in all Nikos’ performances for the past year. On entering the scene of Monte Caputo, Cyprus, the singer seems charged with energy derived from the music of this song. Nikos moves precisely and rapidly, radiating the joy he feels every time he meets the public. His voice, like a festive fanfare instills a sense of celebration in the hearts of the people who packed this huge hall. The quality of the sound never fades, in this particular song it shines as a trumpet. The top notes are slightly ornamented, creating in the listeners something like a feeling of headiness. The evenness of the voice, which is a result of a perfect natural support of the sound, gives the public a feeling of comfort, and, as a result, desire to listen to more and more ... this is the way the magic contact between the singer and listener starts working..

A song “Doro Gia Sena”, which became a top hit of the multi-platinum CD of the same name, already occupies the strongest position in Nikos’ concert repertoire and its interpretation is constantly developing. We can say that every time when performing this song Nikos brings some new details into it. The poetry of Eleni Giannatsoulia and the music of Vasilis Gavrilidis give him a chance to show how a lyrical ballad develops into a drama. Firstly, of course, Nikos uses here a few different colours in his voice, from very tender and warm at the beginning to powerful and bright in the choruses.

Furthermore, his exact pitch helps Nikos achieve a stunning effect - in the chorus his voice repeatedly soars to the top note and gets into it with incredible accuracy. It really sounds like a magic spell and makes the theme of the song simply unforgettable. From the very beginning, in early December 2010, the song has already become widely known and since then the audiences at the concerts sing the chorus. Nikos gives the second chorus to the public, sometimes singing along and in some cases improvising his own harmonies of an exquisite beauty. The last chorus (which is in fact a coda of the song) Nikos leaves for himself, improvising every time a unique climax by reaching the top note in a new way.

Let us turn to another song from the new album, which is also firmly established in Nikos’ concert repertoire – “Alla Mou Taxane "[music by Marita Rossi, words by Panos Falaras]. This dramatic ballad bears the features of Nikos’ biography, and to a certain extent it is the confession of the singer. Thrilling words and the growing wave of the melody is a dangerous field which could lead some artists to the excessive pathos and sentimentality. Yet for Nikos Economopoulos it is not so. There is one feature in this singer’s character that is evident even in his interviews. He likes to leave space for the imagination of the listener and never turns himself inside out. In our case, without a whisper or scream Nikos achieves a stunning expressive effect in the performance of this song. Everything in it is built on the skills to hold on surging emotions and at the same time to show the inner strength. Nikos creates this effect by restricting himself in the ornamentation of the top notes as well as by using his ability to keep long lasting sounds. Through these notes, requiring a large breath, the audience feels the physical power of the singer and instinctively the listener begins to believe in what the artist sings.

The songs such as “Simeiosate Diplo” [http://www.youtube.com/watch?v=PYZkB0lniZE] by Nikos Vaxavanelis and Panagiotis Brakoulias (from the new album) or the famous “Prigkipessa” by Sokratis Malamas [http://www.youtube.com/watch?v=UiRT_YvFK8w] performed by Nikos intoxicate the public with rhythm, which is not only provided by the orchestra, but exists in his voice itself. I mean the quality of the sound – it reminds one of a percussive instrument with all those shiny cymbals and triangles that appear here and there on the top of the clear melodic figures. Easily moving around the stage and lighting the enthusiasm of people by rhythmical movements of hands, Nikos firmly seizes the public.

The ability to reflect the sounds of accompanying instruments in his voice is yet another unique quality of Nikos Economopoulos. Thanks to this, the singer always perfectly matches the style of the musical piece. That’s why his cover versions of songs attract even those who prefer original performers of them.

Let us see the way Nikos hits the style in his recent interpretation of the song “Lane Moje” by Zeljko Joksimovic (Serbia) [http://www.youtube.com/watch?v=NRULsb3i5Ro]. The main feature of the song, which came second on the Eurovision 2004, is the ethnic sound of the accompaniment. The solo flute – in the original it is a Turkish flute (Ney) - creates an image of a tender melancholy, which finds a perfect reflection in Nikos’ performance of the song. The colour of his voice in this number reflects a flute tone, but with the constant presence of the glowing effect, which we have repeatedly noted in earlier articles, and which exists in each sound sung by Nikos. With the gradual ascension of the melody to the high register, the singer's voice naturally gets some dramatic effect, perfectly fitting the climax.

All is there: the style and expressiveness, and the inexplicable beauty of the voice - from top to bottom. Nikos sings “Lane Moje” in Serbian, which is, of course, an imminent part of the ethnic style. And, by the way, the foreign language does not create a problem for the Greek listeners to appreciate the song: they greet it with tremendous enthusiasm. I believe that in the opposite case, if Nikos were to sing Greek “laika” songs for the foreign public, again language would not be a problem. Real musical talent can break the walls of incomprehension through enabling the singer’s performance, persona and on-stage emotion to “speak” the language of the listener.

The Greek language is an inherent part of the “laika” style and Nikos’ repertoire is excellent and ready for export, in exactly the same way as Neapolitan songs are welcomed world-wide and sung in the native language.

It is impossible within the narrow frame of one article to give a full analysis of the constant creative growth that Nikos is demonstrating in recent times. But the fact that the super popular young singer does not stop there, but is moving forward steadily improving his skills is highly unusual. In a recent interview Nikos said: "You'll laugh, but I do not feel that I have done anything out of what I have in my mind.”

Modest and demanding of himself, Nikos has gained the reputation of being a workaholic and perfectionist. But music has no limits to professional development. Many young and growing artists are loved by public around the world without being on the very top of professionalism. So, such a big gift as Nikos possesses is more than ready to be introduced to other countries. The Cyprus experience proved that his success overseas could be overwhelming.

Hopefully, in the foreseeable future, the voice and artistic personality of Nikos will bring joy to people living outside of Greece, because his special talent and persona are too great to shackle within artificial borders – he now belongs to the world.

Edited by Theo Simeonidis